Ein Stück Poesie : )

Matthäi am letschta oder
Dr Herr ischt bei'n'es

D'Uhr sauet! Kommscht et nåche schier.
Äll Dag ståht Nuis vor deiner Dür.
Ischt des a Fürschedrenga!
Uf was für Zeits gang mir zue?
Uf Naot, uf Fraid, uf Streit, uf Rueh?
Was wird ons d'Zuekonft brenga?

Egal, was kommt, en meine Händ,
håt Jesus gsait, leit s'Regiment
em Hemml ond uf Erd.
Ond guck, i be äll Dag bei uich
bis an dr Welt End. Drom kåscht ruich
ond ganz gelassa werda.


Er ischt bei ons - vom CHRISCHTDAG å.
Gott håt us Menschalieb en Plån
zu onsrem Heil beschlossa.
En Bethlehem kommt er uf d'Welt,
håt sich en onser Leaba gstellt,
wird ons zom Artgenossa.

Was ons bewegt, nemmt er ufs Herz,
trait onser Kranket, onsern Schmerz,
håt mancha Trän' vergossa,
leid't onser Send, kennt jeda Naot,
stirbt am KARFREITIG onsern Daot,
wird ons zom Leidensgnossa.

An AOSCHTERA, em Margaraot,
då überwendt er Naot ond Daot
em Deifl grad zom Bossa.
Er leabt, koi End maih håt sei Zeit,
leabt se mit ons - gerscht, nächsctwoch, heit,
wird ons zom Zeitgenossa.

An HEMMLFAHRT, zom Abschied, bstellt
er d'Jünger: Ganget naus en d'Welt!
Se solle overdrossa
sei Wort, sei Liebe weitergea.
Ond mo's ao någåht, ihr werd seah,
wird er zom Weaggenossa.

Du frågescht, wie'n'er bei ons ischt.
Em Heilga Geischt. Uf jeda Chrischt
håt er'n seit PFENGSCHTA gossa.
Er wohnt en ons wie e'm'a Haus,
schafft Gmoischaft ond doilt Gaba aus,
wird ons zom Hausgenossa.

Em WORT ischt er bei ons äll Dag.
Des låt en ons en mancher Lag
Glaub, Lieb ond Hoffnung sprossa.
Ond sonntigs wird em Kirchasaal
bei Gsang, Verkündigong ond Mahl
er ons zom Feschtgenossa.


Dr Herr ischt bei ons jeda Dag,
drom häb mr wenig Grond zur Klag.
Vor was soll ons denn graua?
Sei wonderbara Gnossaschaft,
dui geit ons Weisong, Ziel ond Kraft.
Ehm därf mr fescht vertraua.

So gang mr jetzt en äller Rueh
uf onser weitra Zuekonft zue,
mr bruche et verzaga.
Dr Herr gåht mit,ståht ons zur Seit.
Ond soll mr et ao andre Leit
sei guet's Geleit åsaga?